In 2015 kwam de wereldgemeenschap in Parijs bijeen en bereikte overeenstemming over een CO2-emissiepad om een temperatuurafwijking van meer dan 2 °C boven het pre-industriële niveau te vermijden. Een belangrijke bron van CO2-uitstoot, het belangrijkste broeikasgas dat klimaatverandering veroorzaakt, is de toeristische sector. Uit door de UNWTO in 2008 gepubliceerd onderzoek blijkt dat deze bijdrage aan de antropogene CO2-uitstoot in 2005 met 4,9% aanzienlijk was en nog zal toenemen. Deze groeiende uitstoot staat in contrast met de doelstelling van de Overeenkomst van Parijs om een zeer aanzienlijke vermindering van de wereldwijde CO2-uitstoot te bereiken. In dit proefschrift wordt onderzocht wat de belangrijkste drijfveren zijn voor de ontwikkeling van de CO2-uitstoot van het toerisme. Ook wordt aangegeven hoe de toeristische sector eruit zou moeten zien in termen van verbeterde energie-efficiëntie en volumes van reizen, overnachtingen, transportafstanden en keuze vervoerswijze om te passen in een 'klimatologisch duurzame ontwikkeling' en welk beleid veranderingen in de richting van zo'n toeristische ontwikkeling kan oproepen. De belangrijkste onderzoeksvraag van dit proefschrift luidt dan ook: Welke mechanismen drijven de ontwikkeling van het wereldwijde toerisme en de bijbehorende CO2-uitstoot, en wat zijn mogelijke effecten en gevolgen van beleidsstrategieën om deze uitstoot te verminderen?